O książce: 2016 / Okno w suficie zlało się z nocą. Nie jest jasne, czy jest tam okno, czy nie. Ale bezpośrednio nad głową świeciła odległa, lekko pomarańczowa gwiazda. Mars. Błyszczał i mienił się jak diament żółtej wody. A ja chciałam wierzyć, że ktoś tam jest... „Podszedł kelner i włożył kwiaty do wazonu. Róże lekko rozchyliły płatki. Półkule stały się widoczne. Nie ma piękniejszego kwiatu, nie ma bardziej szlachetnego aromatu. Tak, znikną, nawet jutro, ale dziś są świeże i piękne. Wszystko, co tymczasowe, jest cenne, ponieważ nie trwa długo. W. Tokariewa